vocamen

vocamen: vŏcāmĕn, ĭnis, n. nom (d'un objet).
* * *
vŏcāmĕn, ĭnis, n. nom (d'un objet).
* * *

    Vocamen, pen. prod. vocaminis. Lucret. Le nom de quelque chose.

\

    Dare vocamen alicui rei. Solin. Luy bailler et imposer un nom.

\

    Vocamen trahere de re aliqua. Solinus. Prendre, ou avoir nom de, etc.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

CUTHBERTUS — Monachus Anglus, sub Egberto, Notthumbriae Rege Bedae praeceptoris vitam scripsit. Hic non a barba tonsa, sed a scientia clara nomen accepit; unde versus: Quique gerit certum Cuthbert de luce vocamen. Cuth est scientia: ut uncuth ignotus. Cuthwin … Hofmann J. Lexicon universale
PUELLATORIAE Tibiae — apud Solin. c. 5. Thermitanis locis Insula est arundinum ferax, quae accommodatismae sunt in omnem sonum tibiarum: seu praecentorias facias seu vascas seu puellatorias, quibus a sone clariore vocamen datur: sive gingrinas etc. inSchedis Palatinis … Hofmann J. Lexicon universale
TELLUS-LURIS — terrae Dea, rerum omnium mater et alumna: quamquam frequenter pro ipsa terra accipitur. Prima ex elementis in Deos relata est: idque laxe acceptâ voce, ut signat hunc globum terrae et aquae, qui opponitur caelesti, h. e. aethereo et aereo corpori … Hofmann J. Lexicon universale

Dictionnaires et Encyclopédies sur 'Academic'